Ganbei Balicio!

beste vrienden, veel dank voor jullie felicitaties voor Paty's verjaardag! Inderdaad een speciale verjaardag, hoewel inderdaad alle dagen van onze reis onvergetelijk zijn, dus hoe speciaal kun je het dan nog maken... 

Tijdens Patricia's verjaardag waren we in Chonqing. Nooit van gehoord?? Nee, wij eigenlijk voor we in China kwamen ook niet. Echter volgens sommigen is dit de grootste stad ter wereld! Dat wil zeggen, als je uitgaat van de gemeentegrenzen, want deze gemeente telt 33 miljoen inwoners. De stad zelf heeft er zo'n 5 miljoen. Hoe dan ook, indrukwekkend is dat deze stad op een berg ligt aan de oever van 2 rivieren, waaronder de Yangzi rivier. Deze berg staat vol met hoge torenflats, rijkelijk voorzien van neonverlichting. Vooral 's avonds geeft dit een prachtig gezicht. Iets anders speciaals is dat Chongqing een van de meest gepeperde keukens van China biedt. Dat hebben we geweten: als je hier een gerecht bestelt van de kaart met een pepertje, dan weet je niet hoe snel je je Singtao biertje opdrinkt. Overigens ook de gerechten zonder pepertje zijn al heter dan een potje Conimex sambal ... Maar desondanks heel erg lekker, na een paar happen begin je bijzondere kruiden te proeven . Een van de local dishes is 'hotpot' (ja, dit is de Lonely Planet vertaling..), een soort  van fondue rijkelijk vioorzien van pepers en allerlei kruiden waarin je vlees, vis en groenten kunt dopen.  

Maar nu naar de kern van dit verhaal: de avond voor Patricia's verjaardag zochten we een restaurantje, en we besloten bij een van de vele straatrestaurantjes te gaan eten: midden op de stoep tafels vol met groenten en vlees (waaronder varkenskop, varkenspoot en andere lekkernijen). Echter hier stond ook een bak op de stoep met hele verse vis, dat wil zeggen nog zwemmende vis! Verser kon dus niet, dus dat durfden we wel aan. Nog voor we onze favoriet hadden uitgekozen, werd deze al gevangen, en bracht hij op de stoep zijn laatste minuut door. Ter plaatse, tussen de voorbijgangers werd deze gegrild, en zo zaten we even later, voorzien van bier aan onze vis. Inderdaad erg lekker.

Nu waren wij hier een bezienswaarddigheid als enige ' westerlingen'. En Chinezen kunnen je heel lang ongegeneerd aanstaren, alsof je net uit een ruimteschip bent gestapt, zeker in de minder toeristiche plaatsen zoals hier. Aan meerdere tafeltjes zag je dat de mensen over ons spraken. Een meisje kwam vervolgens naar ons toe, en wilde met ons proosten. Zij schonk ons glas bij met haar bier. Vervolgens gingen we staan, riepen hard Ganbei, en dronken het glas volgens goede traditie in een keer leeg. Nu is bijzonder dat je hier dan niet met zijn allen proost, maar dat ieder voor zich een toast uitbrengt. Zo ook haar vriend, dus zo ganbei'de wij ons twede glas weg. Nu was het wel gezellig, en Patricia wist in haar beste Chinees te vertellen dat ze de volgende dag jarig was. En toen werd het feest! Ook van de 2 andere tafels, kwamen de gasten een voor een naar ons toe om een toast uit te brengen op Patricia's verjaardag. Dat wil zeggen, op de verjaardag van Balicio, zoals Paty hier heet :) Gezien de heftige taak van het feestvarken om elke keer het glaasje leeg te drinken, was Patricia zo vriendelijk om mij ook de rol van feestvarken toe te kennen. Na deze zeer gastvrijheid rolde wij terug naar ons hostel... Een heel mooie herinnering aan deze sympathieke bewoners van Chongching!